Spierpijn in de vingers

Ola!
Weer terug in Cuzco, dus weer een berichtje. Het is hier echt super handig dat bijna alle hotels internet hebben dat het vrijwel goed doet. Had ik echt niet verwacht! De hotels en het eten is trouwens uberhaupt boven verwachting. Ik dacht aan de onderkomens in afrika die ik gezien had, maar dit zijn echt gewoon prima kamers met meestal aardig sanitair en goede bedden.

Na het vorige verhaaltje had ik een vrije dag in Cuzco. Heerlijk! Eerst met Marjan wezen ontbijten met lekkere broodjes en 5 soorten beleg (is weer eens wat anders dan de brood met jam die elk restaurant als ontbijt heeft). Daarna in mijn eentje erop uit gegaan. Dat is echt lekker hoor, gewoon doen en laten wat je wil. Foto maken als ik het wil, bankje als ik het wil, route die ik wil...kortom, ik heb genoten. Ik heb een boel kerken bekeken, bij de meeste mag je helaas binnen geen foto´s maken van al het goud dat er blinkt. De kathedraal is echt groots, wat wel grappig is, is dat er een laatste avondmaal hangt met een cavia als eten...toch wat plaatselijke invloeden! En een Zwarte Jezus hebben ze ook. Die wordt in processie rondgedragen want die beschermt tegen aardbevingen. Ik heb hier trouwens nog geen trilling gevoeld, behalve toen met de demonstratie met dynamiet. Verder heb ik de plaatselijke markt bezocht, altijd grappig om een heel varken opengesneden te zien liggen, of koeiensnuiten! Na de middag heb ik me op een balkonnetje boven het Plaza del Armas (belangrijkste plein in elk dorp-stad) gezet en genoten van een heerlijke cappucino en croissant en soep. Ondertussen kwam er ook een bui langs, dus dat kwam goed uit. Grappig om te zien hoe zo´n plein dan leegstroomt en bij de eerste zonnestraal weer volloopt! Daarna nog wat straatjes langsgelopen die er gezellig uitzagen en toen maar eens naar het hotel terug gegaan. Met Marjan bij een haardvuurtje gegeten, thai chicken met pindasaus. Daarna vroeg naar bed, want de volgende dag gingen we met de trein.
Dat was al om kwart over 7 en we moesten er eerst nog 30 minuten heen rijden. De trein was prima, we kregen koffie met pretzels en de omgeving was machtig mooi. Op een gegeven moment reden we door een ravijn met allemaal bergen die boven je uitkwamen. Er zaten raampjes in het dak van de trein dus dat kon je goed zien. Daarmee vergeleken is het ravijn bij Nijverdal toch helemaal niks...Ook volgt de trein de rivier en die leek eerst nog wel geschikt voor een kano-tocht maar vanaf halverwege zou het meer raften worden en daarna zagen we meer mogelijheden voor uitstappen en klunen...veel te veel stroomversnellingen. Uiteindelijk kwamen we met wat vertraging (andere trein mocht eerst door een tunnel) in Aguas Calientes. Dat is het dorp dat bij Machu Picchu hoort. Erg toeristisch. En toen wij aankwamen zonder stroom...hotelkamer die helemaal geen raam heeft is dan niet echt gezellig. Dus op naar de lunch, maar het hoosde nogal. Dus rennend via steile straatjes naar het Tree house, waar ze nog wel een paar dingen konden maken ondanks de stroomstoring. Een aantal mensen wilden die middag een berg bewandelen, maar ivm de regen heb ik dat aan me voorbij laten gaan. Later bleek dat maar 2 de berg hadden bedwongen, omdat je je al vrij snel aan een touw moest optrekken omdat de trappen-ladders waren verdwenen...eigenlijk was het onverantwoord, maar die 2 hadden wel het eerste uitzicht op machu picchu. Ik heb me dus maar vermaakt met 2 souvenirs kopen (een record!) en een terrasje. Daarna deed de stroom het gelukkig weer en konden we, weer in de stromende regen, dineren bij het tree house. Heerlijke thai chicken, deze keer met zoetzure pittige saus. Misschien wel het lekkerste eten van de reis! Toen maar weer vroeg naar bed want de volgende dag gingen we met de ochtendbus naar MP. Die bus ging om 5.30 dus om 4.30 ging de wekker. Toen we wakker werden hoorden we de regen al...van die zonsopkomst hoefden we ons dus niet veel voor te stellen. Bij het hotel nog snel een poncho voor 3 soles gekocht, dan werd in ieder geval mijn rugzak en fototoestel niet nat. Was best handig maar natuurlijk wel zweten. Eenmaal aangekomen bij MP regende het nog steeds en zagen we bar weinig. Sommigen werden er chagrijnig van maar ik had dat moment de vorige dag met de regen al gehad, dus ik zag er de lol wel van in. In Poncho ben ik met Dick en Gretha naar de Inca brug gelopen. Lekker relaxed pad, aangelegd door de inca´s met hier en daar een ravijn meteen naast het pad. Wat een steile bergen heb je hier zeg! De brug was niet toegankelijk, en als dat wel het geval was, had ik er echt niet opgedurfd, want hij hing aan een steile wand met wat planken...Dus toen maar weer terug gelopen en toen het droog was konden we zelfs met de reisgids wat dingen snappen. Uiteindelijk begon het weer te regenen, dus poncho weer aan. Toen was het tijd voor de beklimming van de Huayna Picchu. Daar had ik me al 2 weken terug voor opgegeven en betaald en dat was mijn redding...anders had ik het nooit gedaan. Wist ik veel dat het die steile berg van het bekende plaatje was. En dan met die regen en die bewolking...leek me doodeng. In de rij (er mogen 200 mensen per tijdstip, 2 tijdstippen per dag omhoog) leek iedereen er veel fitter uit te zien dan ik...en de groep jappanners die er minder fit uitzagen waren er alleen om een foto van het controle hokje te maken. In het controle hokje werd je ticket bekeken (je moet er voor betalen om half dood te gaan hier) en moest je tekeken dat je de berg opging. Na terugkomst moest je je dan weer afmelden met een krabbel. Gelukkig gingen Danielle en Maurits met mij mee, die zijn veel fitter en zorgden ervoor dat ik redelijk door bleef lopen, ondanks dat ik half dood ging. Anders had ik het vast opgegeven...het was namelijk maar een uur omhoog, maar wel 95% trappen. En dan ook nog eens van die treden die dus net te steil gaan. Soms moest je je vasthouden aan een staalkabel en soms leek het zo steil als een vlizotrap naar zolder...enige wandeling hoor! Gelukkig werd het wel vrij snel droog want wandelen met een poncho voor je voeten is met trappen niet handig. Wel bleef het bewolkt, dus of we boven wat zouden zien was de vraag. Na 3 kwartier kwamen we op het eerste inca-terras aan. Onbegrijpelijk hoe die inca mensen al die stenen voor het pad en voor de terrassen naar boven hadden gesleept. Toen we nog wat verder klommen kregen we eindelijk opklaringen en mooie uitzichten op MP zelf. Toen was het allemaal de moeite waard geweest. Uiteindelijk gingen we nog verder omhoog via een tunneltje waar je eerst je rugzak en camera doorheen moest steken, anders paste je er zelf niet door (gold niet alleen voor mij). Dat was wel lachen, maar omdat alles nat was, ook wel wat vies. Toen nog via een laddertje op grote scheve rotsen geklommen...eng!! En vandaar hadden we niet beter uitzicht. Bovendien stond er geen vlag, geen restaurant, geen wc, geen bordje en zelfs geen stapel stenen waar je een steen extra bovenop kon leggen. Wel was er een mooi bloempje en een hagedis...En toen weer naar beneden, waarom doet een mens zichzelf dat aan. Het begin bestond uit een supersteile trap met treden waar maar een halve voet op kon. Uiteindelijk ben ik dat stuk gewoon op mijn kont naar beneden gegaan, want anders durfde ik niet. Lekker met dat natte weer, kont zwart! Ook hadden we een 60% kantelende groot rostblok, helemaal glad met in het midden een richeltje, waar je langs moest. Dat vond ik niet zo eng, ik zag pas achteraf wat ik gedaan had. En toen natuurlijk weer al die trappen omlaag...duurde ook een uur want dat moest uiterst geconcentreerd. Gelukkig was het bijna nergens glad, daar was ik het meest bang voor. En natuurlijk op sommige plaatsen de staalkabel kunnen gebruiken. Ik heb nu helemaal spierpijn in mijn vingers! Ook in mijn bovenbenen hoor, maar dat had ik wel verwacht. Na terugkomst weer uitgetekend en een foto gemaakt van het registratieboek! Toen weer terug naar MP omdat het opgeklaard was en we nu de postcard-foto konden maken. Alleen geen blauwe lucht, maar wel zon op het gras en de stad, dus ziet er vast prachtig uit. Eenmaal terug beneden snap ik nog steeds niet hoe ik op zo´n steile rots boven ben gekomen. Enorm trots natuurlijk. Eenmaal terug een zak chips gekocht (ik had niet veel eten bij me tijdens de trip) en een biertje gedronken. Daarna nog weer 4 uur in de trein terug, dat was saai want het was donker. Bovendien kregen we nu gezoute bonen ipv pretzels...Avondeten hebben de meesten maar overgeslagen, want we waren om half 10 terug in ons hotel in Cuzco. Kon ik eindelijk douche...ik zag eruit als een zwerver en stonk enorm naar zweet volgens mij. Nu dus weer lekker schoon en bijgeslapen. Nou ja, vanaf half 6 klaar wakker, terwijl we de wekker om half 9 hadden gezet. Morgen een nieuwe poging om bij te slapen. Vandaag eerst nog een vrije dag in Cuzco. Net regende het maar nu schijnt de zon al. Ik ga zo eerst eens mijn tas uitmesten en opnieuw inpakken en dan nog wat in Cuzco rondhangen. Eigenlijk heb ik alles al gezien, maar een beetje rondwandelen met fototoestel is altijd leuk. Bovendien zoek ik nog een sjaal en een tas evt als souvenir, misschien dat dat nog lukt.
Vanavond dan laatste groepsdiner. Morgen vliegen we van Cuzco naar Lima (met de bus is het 18 uur, nu 1 uur) met een onbekende maatschappij. Dan hebben we nog 2 uur in Lima om misschien nog naar een plein met een cathedraal te rijden en dan gaan we weer wachten bij Iberia. Ik kan gelukkig online inchecken (ga ik even vanuit) zodat ik aan het gangpad kan zitten. Die oceaan heb ik nu wel gezien en dan kan ik mijn benen meer strekken. Dat ik dan niet bij de groep zit misschien is niet zo erg, we gaan toch de nacht in. Van Madrid naar A´dam wil ik natuurlijk liefst wel aan het raam. Ik zal vanavond eens proberen in te checken. Nu eerst opruimen en dan de zon in...hopelijk blijft het een warme zonnige middag, want die regen van de afgelopen 2 dagen ben ik wel zat. Al mogen we echt niet klagen hoor, want al die tijd prachtig weer gehad.
Dus vanmiddag nog even relaxen en dan 2 dagen terugreis. Daar kijk ik niet zo naar uit maar ik ben op zich hier wel klaar en heb wel weer zin om naar huis te gaan. Eindelijk het wc papier weer gewoon in de wc kunnen gooien...´t zijn de kleine dingen die het hem doen!