Bijna voorbij

Hoi,
zoals beloofd ook nog een verhaaltje uit kaapstad! De vakantie zit er nu bijna op en dat is ook wel prima.
Ik zal eerst maar eens verder gaan bij waar ik was gebleven: Swakopmund.
We hadden een heerlijke vrije middag, dus iedereen kon gaan en staan waar hij wilde. Prettig dat Swakopmund echt een relaxed stadje is, in je eentje rondlopen is echt geen enkel probleem. Maar aangezien ik niet zo'n shopper ben, heb ik mijn tijd niet verder besteed aan souvenirs bekijken en zo maar heb ik lekker genoten van het strand. Samen met Weston (de kok) een flinke strandwandeling gedaan om een scheepswrak te bekijken. Wel met natte schoenen/sokken want de 3e golf was iets hoger dan verwacht dus toen stond ik bijna tot aan mijn knieen in het water. Maar we hebben het erg gezellig gehad en ook heerlijk om een middagje zonder groep weg te gaan. 's Avonds relaxed een pizzaatje gegeten.
De volgende dag moesten we weer aan het harde leven beginnen: voor 7 uur opstaan en toen een lange rit naar Sesriem. Eerst langs Walvisbaay voor de flamingo's maar die waren er niet. Toen via een supermooi landschap verder gereden. Verschillende stops onderweg om foto's te maken en te genieten. Ook in Solitaire gestopt, dat was grappig om te zien na het lezen van dat boek. Ook was de vrouw met de tractor er (die schijnt van terschelling naar kaapstad en terug te rijden voor een goed doel...) maar dat zei me niet zoveel.
In Sesriem zijn we eerst door een canyon gelopen. Er was nog een klein beetje water maar verder niet. Tegen zonsondergang (prachtig) weer in het kamp waar we de tentjes al weer hadden opgezet.
Toen kwam het echt zware werk: het vroege opstaan voor de zonsopkomst op duin 45. Gelukkig was het nog niet zo vroeg licht, dus we konden tot 5.15 blijven liggen. Ontbeten met 2 biscuitjes en 1 kop koffie en dan een half uur door het donker rijden om tegen zonsopkomst onder aan de zandduin te staan. Tja en dan moet je om hoog. Elke stap die je zet zak je weer 30cm omlaag dus het was machtig zwaar (zeker met lege maag). Halverwege hield ik het dan ook voor gezien want mijn longen voelden aan als zaten ze binnenstebuiten. Ook snap ik nu wat ze met een 1500meter-kuchje bij het schaatsen bedoelen...Vanaf de 1/2 van het duin dus de zonsopkomst bekeken en dat was ook prachtig. Omlaag was natuurlijk een eitje en daarna moest je al het zand natuurlijk nog kwijt zien te raken. Vervolgens stond er een lekker ontbijt met eieren klaar op de parkeerplaats zodat we weer bij konden tanken. Dat moest ook wel want we gingen nog over in zo'n truck met laadbak (met zijn 20'en staand) voor een wandeling naar Deadvlei. Onder leiding van een Boesman was het een zware wandeling in de zon en mul zand, maar we hebben wel genoten van zijn uitleg en verhalen over hoe Boesmannen vroeger leefden. Uiteindelijk kwamen we aan bij Deadvlei, dat is een zoutpan met dode bomen. En Boesman had gelijk: het is het "mooiste mooi". Na al die inspanning hebben we het kamp opgebroken en zijn we 1,5 uur gereden naar een volgend kamp wat echt in de middle of nowhere lag, maar ook wel weer prachtig rustig. Daar hebben we voornamelijk gerelaxed.
De volgende ochtend stond een lange reisdag op de planning: 6.30 uur ontbijt. Vervolgens gingen we weg maar al snel bleek onze truck niet helemaal in orde. Het filter moest 2x schoongemaakt worden en we kwamen niet meer zo hard vooruit. Om 1/2 11 stonden we dan ook echt stil, nu was er een onderdeeltje van het filter kapot en we hadden geen reserve. De chauffeur heeft uiteindelijk een lift gekregen van een passerende auto naar het dorp verderop (slecht 60km heen en 60km terug) om het onderdeel op te halen. In de tussentijd moesten wij ons vermaken met slangen zoeken, lezen, lopen, frisbee e.d. Al met al was het wel even leuk maar na 2 uur werd het natuurlijk minder leuk en ook heter. Uiteindelijk hebben de mannen de truck dwars op de wind weten te duwen zodat we in ieder geval konden lunchen. Echt veel hadden we niet bij ons, want we zouden nog een boodschappen stop maken, maar oke, met wat improvisatie lukte het toch. Inmiddels was er een poll opgezet hoelaat de chauffeur weer terug zou komen en jawel, om 1/2 2 kwam hij terug. Na nog wat reparatie en proberen waren we om 2.15 weer op weg. We lekten nu alleen wel diesel omdat het schroefje/onderdeel niet helemaal paste (beetje tape er om heen). Met steeds een beetje reparatie onderweg en een slakkengangetje van maximaal 50 km per uur kwamen we vooruit. Berg op was helemaal lachwekkend, want we konden nog net een voetganger inhalen. Uiteindelijk hebben we Bethanie bereikt waar we nog boodschappen moesten doen. Het was inmiddels na vijven en op zaterdag is dan alles dicht. De eigenaar van de super opgespoord en speciaal voor ons opengegaan. De schappen waren echter half leeg. Die avond zou het laatste gekookte maaltijd van de kok worden dus Weston moest wel improviseren hoe en wat hij zou klaar maken. Uiteindelijk hebben we de zonsondergang in de truck bekeken en toen we na 8 uur eindelijk de tent hadden opgezet (in het donker, maar dat was nu echt geen probleem meer) besloten we met zijn allen toch maar in het restaurant te eten. Heerlijk gemsbok en springbok gehad. Daarna is iedereen uitgeput naar bed gegaan.
Omdat we echter geen tijd meer hadden om de canyon te bekijken, ging de wekker wederom om 5.15. Tent in het donker afgebroken en vervolgens pannnenkoeken gegeten. Toen met zijn allen naar Fish River Canyon. Niet zo groot als Grand Canyon in USA, maar toch erg mooi. Lekker over de bovenkant gewandeld. Daarna moesten we weer verder met de kapotte truck, de grens over naar Zuid-Afrika. Daar zou misschien wel een nieuwe truck klaarstaan voor ons. Toen we net voor de grens een lunchstop deden bleek er geen brood te koop (pech 1) en bleek er ook geen truck onderweg (pech 2). Uiteindelijk is er besloten om met ons slakkengangetje door de bergen te gaan en de truck bij Springbok te laten repareren. Daar kwamen we pas aan om 16 uur. Vervangend vervoer zou geregeld worden en toen toch weer niet. De truck was opeens gerepareerd en deze keer goed. Om 17.30 uur konden we weer verder en nu met goede vaart. In het donker op zoek gegaan naar Ratelgat: een project met hutjes waar je kunt slapen zoals men dat vroeger deed. Toen we er uiteindelijk aankwamen (20.45) was er ook al een groep van Djoser en dus was de gezamenlijke dinerhut erg vol met mensen en ook met rook van het kampvuur. Ook was het eten erg slecht (rauwe kip, maar gelukkig niemand ziek) dus iedereen was toen wel chagrijnig. Dan maar een douche: maar nee, geen water uit de douche. Dus maar 1 oplossing: snel naar bed op een luchtmatras op planken (en dus lig je in een kuil). Met je eigen slaapzak en een deken eroverheen was het net niet koud. Gelukkig was er geen regen want het rieten dak was niet waterdicht.
De volgende dag moesten we om 7.15 uur opstaan en kon je met een wandeling mee als je wilde. Ik had daar geen zin meer in (de bloemenzee viel wat tegen al waren er mooie bloemen bij) en heb rustig aan ontbeten. Omdat we nog heel veel vlees hadden, bestond het ontbijt uit spek en worst. De T-bone hebben we maar even laten liggen. Na een lunchstop bij een theewinkel zijn we naar Kaapstad gereden. Daar aangekomen was het koud, bewolkt en hoosbuien met veel wind. Waren we eindelijk met licht op onze bestemming, zagen we nog niets....gelukkig was het bij aankomst in het hotel droog. Iedereen heeft toen eindelijk heerlijk kunnen douchen en opgewarmd. Ook nog even geld gepind, dan komt er dus echt een stapel bankbiljetten uit die niet in je portomonnee past!
's Avonds was ons laatste groepsdiner bij een Afrikaans restaurant waar je 18 gerechtjes kon proberen (soort tapasbar). Ik heb eindelijk een garnaal gepeld en ook andere hapjes gingen er goed in. Met de nodige drank en speeches voor chauffeur, kok en reisleider was het erg gezellig.
Gisteren konden we uitslapen tot 7 uur en hebben we in het hotel ontbeten. Daarna een groepsfoto gemaakt en afscheid genomen van chauffeur en kok. De goede verstaander snapt dat dat niet echt leuk was, want ik had het inmiddels wel erg gezellig met Weston gehad. We zullen wel zien of en hoe dat verhaal verder gaat. Het vakantieverhaal ging in ieder geval wel gewoon verder, want Kaap de Goede Hoop stond op het programma. Het was een eindje rijden met de nodige fotostops. Veel bloemen in het natuurgebied rondom de kaap. Eerst zijn we naar Cape Point gegaan om naar de vuurtoren te klimmen. Het uitzicht op de Kaap was vandaar fantastisch. Inmiddels klaarde het helemaal op en werd het heerlijk weer. Ter plekke gelunchd met overal waarschuwingen voor bavianen die je eten stelen. Die hebben we niet gezien, maar wel pikten de vogels gewoon het eten uit je hand, da's ook niet prettig en deed met denken aan de film The Birds van Hitchcock. Daarna zijn we in zo'n 1,5 uur naar de kaap gewandeld. De meeste mensen doen dit met de auto dus het was echt lekker rustig. Onderweg genoten van hoe mooi het was, dat had ik echt niet verwacht. Ook nog een halve minuut oogcontact gehad met een klipdassie (Pimmetje genaamd) en ook nog een aantal hagedissen gezien. Op de kaap zelf een giftige slang gezien maar ik was niet snel genoeg voor een foto en er waren geen vrijwilligers om de steen te verplaatsen waar hij onder lag.
Toen nog geprobeerd een halve liter oceaanwater bij elkaar te krijgen, maar toen ik 100ml had, had ik al weer een golf over me heen gekregen en waren schoenen en sokken dus weer eens nat. Gelukkig hielp de reisleider even op blote voeten, dus de opdracht is geslaagd.
Op de terugweg naar het hotel hebben we nog de pinguins bezocht maar het waren er niet zoveel en het deed me denken aan dierenpark emmen...Verder zijn we op de terugweg nog bavianen tegen gekomen en hebben we nog walvissen gezien. Toen we in Kaapstad terug waren bleek de tafelberg zichtbaar te zijn dus zijn we nog snel met de kabelbaan omhoog gegaan. Boven was het vreselijk koud en winderig dus ik heb niet de hele zonsondergang gezien, maar wel genoten van het mooie uitzicht! Toen nog in een taxi voor 16 personen met 20 mensen gepropt gezeten om terug in het hotel te komen. Daarna had ik het wel even gehad met het groepsgebeuren (ik was natuurlijk niet in het beste humeur) dus heb ik lekker alleen een pizzaatje verorberd.
En dan komen we al weer bij vandaag. Weer eens vroeg opgestaan (6.30) omdat we de hele dag walvissen zijn gaan spotten bij Hermanus. Dat is 2 uur rijden. Daar lekker op de rotsen gekeken maar er waren niet heel veel walvissen en ze sprongen helemaal niet leuk omhoog of zo. Ik heb dus niet echt superfoto's gemaakt maar sommige anderen wel, daar doen we het dan maar mee. Wel gezellig gehad en toen weer terug naar het hotel. Nu dus nog even internetten (al duurt het nu echt al wel lang) en dan vanavond met een gedeelte van de groep naar de pizzeria. Ik zie nog wel even of ik ze nog op de hoogte ga stellen van de avonturen van Weston en mij, maar anders lezen ze het hier vast nog wel eens...
Morgen ga ik misschien nog naar Robbeneiland. Dat zit helemaal volgeboekt (er zijn 700 amerikaanse studenten in de stad) maar misschien lukt het nog. Anders een rustige dag want in die wijnproeverij heb ik 's ochtends vroeg niet zo'n zin. Ik moet straks ook nog mijn tas definitief pakken, want morgen om 10 uur moeten we de kamer uit.Uiteindelijk vliegen we dan om 8 uur 's avonds en komen we vrijdagvroeg in Londen aan. Daar moeten we dan nog een tijdje doorbrengen (vreselijk) en om 13.50 uur hoop ik op Schiphol te landen. Als alles meezit ben ik dus eind van de middag wel in Zwolle. Dan zit het hele Afrika avontuur er weer op. Tenminste voor nu, want 1 ding is zeker: het is een prachtig werelddeel en er is nog genoeg te bekijken!
Tot snel!

Hilde

ps. pa,ma,MIL: chinees op vrijdagavond bij jullie?